Mareşal
Forum Kurucusu
Mesaj Sayısı : 293
Kayıt tarihi : 21/03/10
Nerden : Türkiye
 |  Konu: Ashabı Kiram'da (r..a.) Allah Rasulü (s.a.v.) Sevgisi  Perş. Haz. 24, 2010 11:48 am | |
|
Ashabı Kiram'da (r..a.) Allah Rasulü (s.a.v.) Sevgisi
Târih, Eshâbı Kirâm'ın Peygamber sevgisi gibi bir
sevgi kaydetmemiştir. Şu hâdiseler bunu te'yid eder:
Târih,
Eshâbı Kirâm'ın Peygamber sevgisi gibi bir sevgi kaydetmemiştir. Şu
hâdiseler bunu te'yid eder:
Mekkeliler
İslam oldukları için Zeyd bîni Disne ve Habib bîni Adiyy'i öldürmek
istemişlerdi. Zeyd (R.A.) tam öldürüleceği zaman Ebû Süfyan, O'na şöyle
hitâb etti: "Şimdi senin yerinde Muhammed (S.A.V.)'in olmasını ister
misin? Onun boynu vurulsun. Sen de âilenin yanına git!".
Zeyd
şöyle cevap verdi: "Ben, âilemin yanında otururken, Allah Rasûlü'nün
ayağına bir dikenin bile batmasına razı olmam".
Ebû
Süfyan şöyle dedi: "İnsanlardan Muhammed (S.A.V.)'in Eshâbı gibi
Muhammed (S.A.V.)'i seven bir kavim görmedim."
Habib
bîn-i Adiyy ise, öldürülürken şu şiiri okudu: "Madem ki Müslüman
olarak öldürülüyorum, o halde ölüme hiç önem vermem. Benim mücâdelem, ne
yönde olursa olsun, ancak Allah içindir. Eğer, Allah dilerse parçalanan
her uzvu mübârek kılar."
İbni
İshak'ın bildirdiğine göre; Ensar'dan bir kadın Uhut harbinde kocasını,
babasını, kardeşlerini kaybeder. Yâni hepsi şehid olurlar. Bu durum
kendisine duyurulunca, şöyle sorar: "Allah Rasûlü nasıldır?".
Eshab
derler ki: "Allah Rasûlü sıhhattedir."
"Bana
gösterin, O'nu göreyim." dedi ve nihâyet gördü.
O'nun
hayatta olduğunu görünce tatmin oldu ve şöyle dedi: "Bütün
musîbetler, O hayatta olduğu için küçük sayılır."
Rasûlüllah'ın
Sevban adında bir hizmetçisi vardı. Allah Rasûlü'nü o kadar çok severdi
ki O'na hiç sabredemezdi. Yâni, O'nsuz hiç yaşayamazdı.
Bir
gün, Rasûlüllah'a hüzün içinde, çok üzgün bir halde geldi. Rasûlüllah
O'na hâlini sordu.
Sevban
şöyle cevap verdi: "Ey Allâh'ın Rasûlü! Hiçbir yerim ağrımıyor,
yalnız sizi birkaç gündür göremedim. Size karşı içim doldu. Sizi çok
özledim. Âhirette sizin yerinizin, ûlvi bir yer olması hasebiyle, orada
sizden uzak kalacağımdan korktum. Ayrılık korkusu beni bu hâle düşürdü".
Bu
esnâda, Allâhü Teâlâ şu âyeti indirdi: "Kim Allâh'a ve Peygambere
itâat ederse, işte onlar; Allâh'ın kendilerine nimetler verdiği
peygamberlerle, sıddıklarla, şehidlerle, iyi adamlarla beraberdirler.
Onlar ne iyi arkadaştır".
Bu
Âyeti Kerîme gelince kederi gitti ve sıhhati eski hâline döndü.
Hz.Bilâl'ın
ölümü yaklaşınca âilesi ve çocukları çok üzülüyorlardı ve üzüntülerini
«Ne büyük felâket» diye açıklıyorlardı. Halbûki, Hz.Bilâl ise şöyle
diyordu: "Ne güzel lûtuf. Yarın, Allâh'ın sevgilisi Muhammed (S.A.V.)
ve O'nun Eshâbıyla beraber olacağım."
İmânın
tatlılığı ve muhabbetin önemi hakkında Fahri Kâinât Efendimiz şöyle
buyuruyorlar: "Üç şey kimde bulunursa, îmânın tadını tam olarak alır;
Allah
ve O'nun Rasûlü'nü herşeyden daha fazla sevmek,
İnsanları
ancak Allah için sevmek,
Cehenneme
girmeği kötü gördüğü gibi küfre dönmeği de öyle kötü görmek."
| |
|
